Category Archive Zabiegi

Magnetronik

pole magnetyczne małej częstotliwości ma działanie przeciwobrzękowe, przeciwbólowe, przeciwzapalne, uspokajające, wpływa również na zwiększenie procesów utylizacji tlenu i oddychania tkankowego, zwiększenie przepływu krwi w naczyniach tętniczych i kapilarach oraz przyśpieszenie procesów gojenia się ran i złamań. Zabiegi pulsującym polem magnetycznym wykonuje się za pomocą specjalnych aplikatorów, płaskich lub w kształcie cewki. Umożliwia głębokie, a nie wyłącznie powierzchniowe oddziaływanie na organizm. Jest to praktycznie jedyna metoda wskazana i zalecana do stosowania przy stanach zapalnych.

Elektrostymulacja

to zabieg elektroleczniczy, zwany także elektrogimnastyką, mający na celu wywołanie reakcji motorycznej mięśnia lub grupy mięśni. Efekt ten może być osiągnięty dzięki dostatecznie szybkiej zmianie natężenia prądu zarówno stałego jak i zmiennego o różnej częstotliwości, szerokości oraz kształcie impulsu. Celem elektrostymulacji jest reedukacja utraconej funkcji mięśnia lub grupy mięśni, zwiększenie siły i wytrzymałości, podniesienie lub obniżenie tonusu, poprawa krążenia obwodowego, zabezpieczenie przed atrofią, przez poprawę lokalnego krążenia i podniesienie temperatury, zmniejszenie obrzęków.

Prądy KOTZ’A (tzw. rosyjska stymulacja)

trening zdrowych mięśni za pomocą stymulacji prądem średniej częstotliwości. Prądy Kotz`a stosowane są zarówno w rehabilitacji, jak i w odnowie biologicznej. Wykorzystywane są do odbudowy napięcia mięśniowego po urazie lub operacji, zwiększenia siły mięśniowej w sporcie i rehabilitacji, mogą przyczynić się do przywrócenia właściwych proporcji rozkładu włókien mięśniowych o charakterze tonicznym lub fazowym.

Prądy TRÄBERTA (UR) (2-5) to zabieg, w którym wykorzystuje się przerywany prąd galwaniczny o prostokątnym kształcie impulsu i stałych parametrach. Oddziaływuje zarówno na ruchowy jak i wegetatywny układ nerwowy. Działa silnie bodźcowo, zmniejszając odczucie bólu i poprawia krążenie. Stymulacja segmentarna wg Träberta wpływa hamująco na współczulny układ nerwowy, rozluźnia mięśnie przykręgosłupowe i hamuje przewodnictwo bólowe. Prądy te stosuje się w różnych zespołach bólowych i przy zaburzeniach krążenia obwodowego.

Prądy TENS

przezskórna elektryczna stymulacja nerwów – stymulacja elektrolecznicza stosowana w zwalczaniu bólu, w której wykorzystuje się prądy impulsowe małej częstotliwości. Elektrody umieszcza się w punktach bólowych (trigger points) lub wzdłuż przebiegu nerwu czuciowego zaopatrującego bolesna okolicę. Stwierdzono w wielu badaniach klinicznych, że właściwie stosowany TENS pomaga w 85 % przypadków.

Zastosowanie:

bóle przewlekłe: kręgosłupa, stawów, mięśni, nerwobóle,

bóle ostre: pooperacyjne, pourazowe, pooparzeniowe, rwa kulszowa, rwa barkowa, epicondylitis, bóle porodowe, migreny, bóle dusznicowe, bóle fantomowe po amputacjach,

zaburzenia ukrwienia, gojenia się ran, owrzodzenia, odleżyny, złamania, naderwania i stany zapalne ścięgien, obrzęki,

zaburzenia funkcji mięśni szkieletowych, ścięgien i nerwów ruchowych rehabilitacja mięśni i nerwów dna miednicy.

Prądy interferencyjne NEMECA są to prądy średniej częstotliwości, modulowane w amplitudzie z małą częstotliwością. Powstają w wyniku interferencji w tkankach dwóch prądów średniej częstotliwości. Interferencję uzyskuje się przez zastosowanie dwóch niezależnych obwodów zabiegowych w taki sposób, aby interferencja zachodziła w głębi tkanek w okolicy schorzenia. Prądy te łagodzą ból, zwiększają ukrwienie, usprawniają przewodnictwo nerwowe nerwów ruchowych oraz podwyższają próg czucia nerwów czuciowych.

Prądy diadynamiczne BERNARDA (DD)

są to prądy małej częstotliwości, powstałe w wyniku nałożenia na prąd stały impulsów prądu zmiennego. Wykazują one silne działanie przeciwbólowe i przekrwienie, zmniejszają napięcie mięśni, wzmagają aktywność naczynioruchową, poprawiają ukrwienie tkanek, a tym samym usprawniają procesy odżywcze i przemianę materii. Mają zastosowanie w leczeniu zespołów bólowych, w chorobie zwyrodnieniowej stawów, nerwobólach, stanach po urazach narządu ruchu, chorobach naczyń obwodowych.

Jonoforeza

to zabieg elektroleczniczy, polegający na wprowadzeniu do tkanek siłami pola elektrycznego jonów działających leczniczo. Do jonoforezy mogą być używane tylko związki chemiczne ulegające dysocjacji elektrolitycznej. Leki najpierw wywierają działanie w miejscu podania i w najbliższej okolicy, następnie zostają rozprowadzane z prądem krwi w głąb ustroju. W zależności od użytego leku terapia ma działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, wzmacniające układ kostny, poprawiające unerwienie.

Leki używane do jonoforezy:

Jonoforeza jodu: blizny, przykurcze bliznowate.

Jonoforeza wapnia: stany zapalne gałki ocznej, obwodowe zaburzenia naczynioruchowe, zespół Sudecka, utrudniony zrost kości.

Jonoforeza cynku: przyżeganie trudno gojących się owrzodzeń, drożdżyca paznokci.

Jonoforeza prokainy lub lidokainy: nerwobóle, zespół rwy kulszowej, bóle głowy, zaburzenia wymowy, dychawica oskrzelowa.

Jonoforeza histaminy: samorodna sinica kończyn, odmroziny, zespół bólowy rwy kulszowej, przewlekłe stany zapalne stawów i zapalenia okołostawowe, owrzodzenia troficzne.

Jonoforeza antybiotyków: bakteryjne stany zapalne skory i tkanek miękkich.

Jonoforeza hydrokortyzonu lub preparatu Solu-Dacortin: stany zapalne skóry, tkanek miękkich, drobnych stawów i pochewek ścięgnistych, stany zapalne gałki ocznej.

Jonoforeza tolazoliny: zaburzenia w ukrwieniu nerwu wzrokowego i siatkówki, zaburzenia ukrwienia obwodowego.

Galwanizacja

jest zabiegiem leczniczym, w którym wykorzystuje się prąd stały. Przepływ prądu stałego przez tkanki powoduje wytwarzanie w nich ciepła oraz ich przekrwienie, a także wpływa na zmianę pobudliwości nerwów i mięśni. Galwanizację anodową stosuje się w celu przeciwbólowym i przeciwzapalnym. Galwanizację katodową wykorzystuje się do leczenia porażeń wiotkich oraz zaburzeń krążenia obwodowego.