Kinezyterapia jest to leczenie ruchem, które przejawia się w formie gimnastyki leczniczej, bądź ćwiczeń usprawniających. Jest to jeden z głównych i ważniejszych działów fizjoterapii, stosowany w leczeniu osób niepełnosprawnych. Efektem tychże działań ma być maksymalne podwyższenie nie tylko sprawności fizycznej pacjenta, ale także jego sprawności psychicznej. Stosowanie metod kinezyterapeutycznych umożliwiają ponadto maksymalną poprawę utraconych funkcji organizmu uszkodzonego, ułatwiają wystąpienie procesów kompensacyjnych, a także zabezpieczają przed wykształceniem błędnych stereotypów ruchowych, albo przywraca stereotypy już utracone, jak również zapobiega powikłaniom, które mogłyby wystąpić wskutek długotrwałego unieruchomienia.
Najpopularniejszy podział wyróżnia następujące rodzaje ćwiczeń: ćwiczenia bierne, ćwiczenia czynno-bierne, ćwiczenia czynne, ćwiczenia izometryczne, ćwiczenia synergistyczne, ćwiczenia w odciążeniu, ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia samo wspomagające, ćwiczenia indywidualne, czy też pionizacja i nauka chodu. Wszystkie powyższe rodzaje ćwiczeń przyporządkować można do jednej z dwóch głównych rodzajów kinezyterapii – kinezyterapii miejscowej, której głównym zadaniem jest wpływać bezpośrednio na narząd chorobowo zmieniony. Drugim rodzajem zabiegów jest kinezyterapia ogólna, obejmująca ćwiczenia różnych części całego ciała, nieobjętych chorobą, które wpływają na ogólną poprawę samopoczucia pacjenta, a do których zaliczyć można ćwiczenia: ogólno kondycyjne, gimnastykę poranną, ćwiczenia w wodzie, bądź sport inwalidów.
Ćwiczenia bierne wykonywane mogą być albo przez terapeutę, albo specjalny aparat, bez czynnego udziału pacjenta. Technika tych ćwiczeń polega na ucisku powierzchni stawowych, dzięki czemu tkanki są odżywione zapobiegając tym samym zmianom w stawie. Ćwiczenia izometryczne polegają na świadomym wywołaniu napięcia mięśni bez zmiany długości ich włókien. Stosuje się je najczęściej w sytuacji niezbędnej szybkiej konieczności odbudowy masy mięśni. Ćwiczenia czynno-bierne charakteryzuje ruch wykonywany w sposób bierne przy jednoczesnym czynnym rozluźnieniu mięśni przez pacjenta. Ćwiczenia samo wspomagane polegają natomiast na wspomaganiu pracy mięśni osłabionych przez siłę mięśni kończyny zdrowej. Ćwiczenia w odciążeniu to ruch wykonywany przy odciążeniu ćwiczonej kończyny. Ćwiczenia synergistyczne to ćwiczenia specjalne i polegają na wykorzystaniu zjawiska przerzutu funkcji fizjologicznych do miejsc, w których aktualnie jakikolwiek ruch jest niemożliwy. Ćwiczenia oddechowe polegają z kolei na samodzielnym akcentowaniu wdechów i wydechów powietrza, a jego celem jest poprawa sprawności i wydolności układu oddechowego. Pionizacja i nauka chodzenia dotyczy osób, które długo leżały w łóżku na skutek urazu i których należy najpierw przygotować, a następnie przejść do właściwej nauki chodu.
Wskazania do ćwiczeń kinezyterapeutycznych to: schorzenia, bądź dysfunkcje narządów ruchu, bóle kręgosłupa, stany przed lub po zabiegach operacyjnych, stany po udarach mózgu, wady postawy, bądź przygotowanie do porodu.
Z kolei główne przeciwwskazania do ćwiczeń to: uszkodzenia skóry, mięśni, bądź tkanek, silny ból towarzyszący ćwiczeniom, bądź stany po zwichnięciach lub innych urazach stawowych.