należą do zabiegów fizykalnych, zaliczanych do działu elektrolecznictwa. Stosowana częstotliwość (ok. 4 000 Hz) kwalifikuje je do grupy prądów średniej częstotliwości (1 000-10 000 Hz). Prądy interferencyjne powstają poprzez interferencję (nałożenie się) prądów biegnących z dwóch skrzyżowanych ze sobą obwodów o nieznacznie różniących się częstotliwościach. Częstotliwość wynikowa uzyskiwana jest poprzez nałożenie na siebie dwóch fal płynącego prądu, gdzie np. jedną charakteryzuje częstotliwość 3 800 Hz, a drugą 4 000 Hz. Dzięki temu finalnie dochodzi do znoszenia się fal i w efekcie na leczony obszar dawkowany jest prąd o częstotliwości od 0 do 200 Hz. Zaletą prądów średniej częstotliwości jest fakt, iż działają one wewnątrz tkanek, a nie bezpośrednio pod elektrodami. Sprawia to, że zabieg jest bezpieczniejszy dla pacjenta niż te z wykorzystaniem np. prądu stałego.
Prądy te łagodzą ból, zwiększają ukrwienie, usprawniają przewodnictwo nerwowe nerwów ruchowych oraz podwyższają próg czucia nerwów czuciowych.